eefinzuidafrika.reismee.nl

Stakingen, winter en speltherapie

En er is alweer bijna een maand voorbij sinds mijn vorige blog! Wat gaat de tijd toch snel! Gisteren hebben we afscheid genomen van Marc en Joanne en er gaan straks nog meer mensen weg. Gek idee wel! We hebben al zo lang met elkaar opgetrokken allemaal en nu gaan we allemaal 1 voor 1 naar huis. Over 7 weken ben ik aan de beurt. Ik ben dan de laatste vrijwilliger die weggaat en dan zijn alle vrijwilligershuizen leeg! Nog maar niet te veel over nadenken ;)

Ik heb weer van alles gedaan deze maand. Aan het begin waren er stakingen aan de gang. De taxichauffeurs waren aan het staken, omdat ze wilden dat 1 van de wegen eindelijk gerepareerd gaat worden. Staken deden ze door de wegen helemaal af te sluiten en die afsluiting begon precies aan het einde van de dirt road waaraan wij wonen, dus we konden geen kant op en er konden geen medewerkers komen voor bijna een week. Er werden stenen naar auto's gegooid die wel probeerden erlangs te komen en er werden vuurtjes gestookt midden op de weg. Gelukkig kwam aan het eind van de week de burgemeester met bouwvakkers en werd meteen begonnen met het repareren van de weg en waren de stakingen dus over. Maar dat was me wel een gekke week! We hebben er maar het beste van gemaakt en de school is ook even dicht geweest door deze hele situatie. Wij hebben soms wat lessen overgenomen en we hebben ook wat leuke dingen gedaan, zoals een picknick met de jonge meisjes bij een meertje. Dat was dan wel weer heel erg leuk!

Het begint nu winter te worden en dat is wel te merken. In Nederland vindt iedereen vast dat we ons aanstellen, maar het begint echt 'koud' te worden. Mega koud is het natuurlijk niet, maar ik heb wel regelmatig een trui aan en vooral 's nachts is het echt heel erg koud. De huizen zijn natuurlijk lang niet zo goed tegen de kou beschermd als Nederlandse huizen en er is geen verwarming. De kinderen lopen in dikke truien en ik heb zelfs al iemand met handschoenen gezien haha! Zo erg koud vind ik het nou ook weer niet, maar de kinderen wel! Overdag is het wel echt prima en ik heb gisteren bijvoorbeeld nog met een korte broek en T-shirt in de zon zitten lezen, dus wat dat betreft is het eigenlijk best goed te doen, zo'n winter!

Ik heb de laatste tijd niet meer zoveel verteld over de therapie die ik geef, geloof ik. Inmiddels heb ik bij wat kinderen de therapie afgesloten, maar ik heb ook een paar nieuwe kinderen erbij! Misschien is het wel leuk om te vertellen over 1 van mijn cliëntjes. Het is een jongetje van 7 jaar en is hier getraumatiseerd binnengekomen en paar jaar geleden. Hij vertrouwt volwassenen totaal niet, dus een gesprekje met hem voeren is bijna niet te doen. Hij zegt hooguit ja of nee als je hem een vraag stelt en bij een open vraag haalt hij vaak zijn schouders op of geeft hij antwoord met 1 woord. Ik begon een paar weken geleden met therapie en in de eerste 3 sessies heeft hij alleen maar met auto's gespeeld. Hij ging dan met zijn rug naar me toe zitten, pakte een auto, zette er een poppetje in, reed een rondje ermee en haalde dan het poppetje er dan weer uit. Dat ging drie kwartier zo door en dan was de sessie klaar. Ik merkte dat dit niet echt werkte en zo kwam er eigenlijk ook niet echt iets uit. Hij was de hele sessie stil, maakte geen geluidjes of gebaren en maakte ook geen contact met mij. Toen de vierde sessie 20 minuten lang weer precies hetzelfde ging als alle andere sessies, besloot ik er een handpop bij te pakken en hem te vragen of hij misschien een vriendje kon zoeken voor de handpop. Toen liep hij naar de handpoppen en pakte er eentje uit. Toen begon ik met de handpop tegen zijn handpop te praten. En ja hoor: hij begon te praten! Ik stelde hem allerlei vragen en hij gaf hele zinnen als antwoord. We hebben zelfs gepraat over hoe hij/de handpop zich voelde en ook daar kon hij antwoord op geven! Echt, ik zag gewoon een totaal ander kind voor me zitten. Hij maakte oogcontact, maakte hele zinnen en kon praten over zijn gevoelens, wat hij daarvoor nooit gedaan zou hebben! Wat heb ik toch een super leuk beroep :)

Ik heb vorige week ook een ochtendje de kleuters gehad, omdat hun docent vanwege een staking (jaja, weer een andere) niet kon komen. Was ook wel heel leuk voor een keer! Ze begonnen de dag met dat iedereen mocht verkleden, dus de hele groep (ook de jongens) liep in prinsessenjurken rond. Vervolgens gingen ze me verhalen 'voorlezen', dus ze openden het boek en wezen van alles aan probeerden me half in het Zulu, half in het Engels, te vertellen wat ze zagen. Echt schattig wel! Super leuk om ook een keer in die groep gewerkt te hebben!

Nu hebben we net de toetsweek gehad en afgelopen vrijdag zijn de rapporten uitgedeeld, dus de vakantie gaat beginnen! Het is nu 3 weken wintervakantie, dus wij gaan nu het vakantieprogramma draaien. Maandag is het nog public holiday, maar vanaf dinsdag gaan we allerlei leuke dingen met de kinderen doen, zowel hier op Rehoboth als uitjes buiten Rehoboth! Maar daar zal ik in mijn volgende blog vast meer over vertellen :)

Liefs Eveline

Reacties

Reacties

oma Jellema

Weer zo'n leuke beschrijving van je werk en het verhaal over dat bewuste jongetje vond ik ontroerend mooi! Geweldig dat je op deze manier zoveel voor zo'n kind kunt betekenen en dat je hem "aan de praat" kreeg. Ik kan me voorstellen dat dát nou is wat je reuze voldoening geeft. Het wordt vast nog wel even moeilijk om daar weer afstand van te nemen! Maar.........je leven gaat weer verder en jij moet ook weer verder! We hebben tenminste niet het idee dat je er nóg een jaar aan vast knoopt!
Goed, jou tijd begint al aardig op te schieten en we wensen je nog een goede tijd. Hoewel we er ook naar uitkijken dat je weer in Nederland bent en wij weer van je kunnen genieten!!!
Hier gaat alles z'n gangetje, weliswaar met een pijntje hier en een lastje daar. Vandaag was het vaderdag, waar wij wel niks aan doen, maar we vonden het wel heel leuk dat Jurjen en Sieta en Eric en Frieda met hun kleine Eric vanmiddag nog even kwamen. Dat is zo'n lief en gemakkelijk jongetje; hij speelt met de auto'tjes en babbelt op zijn manier eens wat; Er is niks mee te doen en het is maar te hopen dat hun te verwachten dochtertje ook zo gemakkelijk wordt/is. Maar ja, dat is afwachten: er zijn geen twee kinderen tegelijk, afgezien dat het ene een jongetje is en (als alles goed gaat) de andere een meisje.
Wij wensen je nog een fijne tijd toe en horen (lezen) graag nog eens wat van je!
Heel veel liefs (ook van opa natuurlijk) van oma.

Sanneke

Wauw, wat een actie in de taxi! En wat tof dat je al zo veel kids hebt kunnen met speltherapie. Nog zeven weken om te knallen dus - time flies! ?

{{ reactie.poster_name }}

Reageer

Laat een reactie achter!

De volgende fout is opgetreden
  • {{ error }}
{{ reactieForm.errorMessage }}
Je reactie is opgeslagen!