Daar ben ik weer! In mijn vorige blog schreef ik dat de vakantie toen ging beginnen en ik kan je vertellen: we hebben ontzettend veel gedaan die 3 weken! We hebben koekjes gebakken, spelletjes gespeeld, gegleden van een zeepsopbaan en nog veel meer! Naast al deze leuke dingen die we hier op het terrein van Rehoboth deden, zijn de kinderen ook meerdere keren op uitjes gegaan buiten Rehoboth. Zo ben ik met een groep naar een vlindertuin geweest en hebben we met een andere groep een grote speeltuin bezocht. Zo leuk om te zien hoe erg de kinderen genieten van dit soort uitjes!

Midden in de vakantie stond een afspraak in het ziekenhuis gepland voor een meisje met wie ik heel veel werk. Ze is bijna blind en heeft autisme. Ze heeft een paar weken geleden een laserbehandeling gehad, om te voorkomen dat haar oog eruit gehaald moet worden en ze een kunstoog moet. Het was heel spannend of het zou lukken, maar de druk in haar ogen is ontzettend gezakt, dus ze mag haar oog houden! Toen er naast onze auto een Datsun Go+ geparkeerd stond, kon haar dag niet meer stuk! Dit meisje heeft 2 grote obsessies: auto's van het merk Datsun en High School Musical. Ze was helemaal gelukkig en we hebben natuurlijk meteen heel veel foto's gemaakt van haar met de Datsun, want dat maak je niet elke dag mee. De eigenares van de auto was een verpleegster van het ziekenhuis. Ze stapte net uit toen wij de Datsun zagen, dus ze keek een beetje raar op toen het meisje gilde van enthousiasme, maar later kwamen we haar tegen in het ziekenhuis en vertelde ze me dat ze het heel grappig en leuk vond dat ze zo blij was. Het viel ook niet te missen, want dit 10-jarge meisje heeft iedereen in het ziekenhuis (dokters, verpleegkundigen, schoonmakers, patiënten, beveiligers, apothekers en wie het nog meer horen wilde) verteld dat ze een Datsun Go+ gezien had. Hilarisch!

In de laatste week van de vakantie was er een kinder vakantieclub waar alle kinderen van de basisschool en een gedeelte van de middelbare school naartoe konden. Ze hoorden daar verhalen, knutselden, zongen liedjes en ze konden daar 5 dagen lang elke ochtend nieuwe vrienden en vriendinnen maken. Dat zorgde ervoor dat wij hier geen vakantieprogramma hoefde te draaien die week, aangezien ze al meer dan een halve dag vermaakt werden elke dag. Daarom besloten Nadieh en ik om ons huis te verven! Om een beeld te geven: het hele huis is geel, behalve het plafond en de deuren. De deuren zijn trouwens knal oranje, dus niet veel beter. We hebben alles creme wit geverfd en we hoeven alleen nog de deuren te doen nu. Een flinke klus, maar het huis ziet er zo veel mooier uit nu! Ook hebben we wat geschoven met de meubels, waardoor het huis veel ruimer lijkt en het echt een super leuk huisje geworden is! Daar kan ik dus nog mooi heel even van genieten en de toekomstige vrijwilligers ook natuurlijk :)

Afgelopen 2 weken is school weer begonnen en iedereen moest duidelijk even inkomen weer. Gelukkig zit iedereen weer een beetje in het ritme en kan ik nog een paar weekjes genieten van de normale dagen hier. Afgelopen vrijdag en deze maandag moest ik een klas overnemen, waarin de leerlingen rond de 15 jaar zijn. Ik moest echt weer even graven in mijn geheugen om de wiskunde, natuurkunde en Engels lessen te kunnen geven, maar het is gelukt! Meestal zou ik zeggen dat ik het het leukst vind om met jonge kinderen te werken, maar dit vond ik toch ook wel heel leuk! Echt weer eens wat anders en volgens mij snapten ze het ook nog :)

Nu begint het afscheid echt dichtbij te komen. Over 20 dagen zit ik weer thuis op de bank in Amersfoort. Echt een heel gek idee, nog super onwerkelijk eigenlijk. Komende week gaan de laatste 2 vrijwilligers weg en dan ben ik de laatste vrijwilliger die hier nog over is. Ik denk dat ik het dan wel meer zal beseffen. Ik ben nu bezig om al mijn werk af te ronden en ze hebben net een nieuw meisje aangenomen, waaraan ik straks al mijn werk ga overdragen. Verder krijg ik nog een afscheid met het team en ga ik op mijn laatste dagen nog langs alle huizen en alle klassen om afscheid te nemen. Dat zal wel even slikken worden! Al weken zie ik er naar uit om vrienden en familie weer te zien, maar nu het afscheid dichtbij komt, vind ik het toch ook wel jammer en verdrietig. Maar ook dat komt allemaal weer goed :)

Dit is denk ik mijn laatste blog vanuit Zuid-Afrika, dus tot snel!

Liefs, Eveline