Vakantieprogramma, klussen en aftellen

Daar ben ik weer! In mijn vorige blog schreef ik dat de vakantie toen ging beginnen en ik kan je vertellen: we hebben ontzettend veel gedaan die 3 weken! We hebben koekjes gebakken, spelletjes gespeeld, gegleden van een zeepsopbaan en nog veel meer! Naast al deze leuke dingen die we hier op het terrein van Rehoboth deden, zijn de kinderen ook meerdere keren op uitjes gegaan buiten Rehoboth. Zo ben ik met een groep naar een vlindertuin geweest en hebben we met een andere groep een grote speeltuin bezocht. Zo leuk om te zien hoe erg de kinderen genieten van dit soort uitjes!

Midden in de vakantie stond een afspraak in het ziekenhuis gepland voor een meisje met wie ik heel veel werk. Ze is bijna blind en heeft autisme. Ze heeft een paar weken geleden een laserbehandeling gehad, om te voorkomen dat haar oog eruit gehaald moet worden en ze een kunstoog moet. Het was heel spannend of het zou lukken, maar de druk in haar ogen is ontzettend gezakt, dus ze mag haar oog houden! Toen er naast onze auto een Datsun Go+ geparkeerd stond, kon haar dag niet meer stuk! Dit meisje heeft 2 grote obsessies: auto's van het merk Datsun en High School Musical. Ze was helemaal gelukkig en we hebben natuurlijk meteen heel veel foto's gemaakt van haar met de Datsun, want dat maak je niet elke dag mee. De eigenares van de auto was een verpleegster van het ziekenhuis. Ze stapte net uit toen wij de Datsun zagen, dus ze keek een beetje raar op toen het meisje gilde van enthousiasme, maar later kwamen we haar tegen in het ziekenhuis en vertelde ze me dat ze het heel grappig en leuk vond dat ze zo blij was. Het viel ook niet te missen, want dit 10-jarge meisje heeft iedereen in het ziekenhuis (dokters, verpleegkundigen, schoonmakers, patiënten, beveiligers, apothekers en wie het nog meer horen wilde) verteld dat ze een Datsun Go+ gezien had. Hilarisch!

In de laatste week van de vakantie was er een kinder vakantieclub waar alle kinderen van de basisschool en een gedeelte van de middelbare school naartoe konden. Ze hoorden daar verhalen, knutselden, zongen liedjes en ze konden daar 5 dagen lang elke ochtend nieuwe vrienden en vriendinnen maken. Dat zorgde ervoor dat wij hier geen vakantieprogramma hoefde te draaien die week, aangezien ze al meer dan een halve dag vermaakt werden elke dag. Daarom besloten Nadieh en ik om ons huis te verven! Om een beeld te geven: het hele huis is geel, behalve het plafond en de deuren. De deuren zijn trouwens knal oranje, dus niet veel beter. We hebben alles creme wit geverfd en we hoeven alleen nog de deuren te doen nu. Een flinke klus, maar het huis ziet er zo veel mooier uit nu! Ook hebben we wat geschoven met de meubels, waardoor het huis veel ruimer lijkt en het echt een super leuk huisje geworden is! Daar kan ik dus nog mooi heel even van genieten en de toekomstige vrijwilligers ook natuurlijk :)

Afgelopen 2 weken is school weer begonnen en iedereen moest duidelijk even inkomen weer. Gelukkig zit iedereen weer een beetje in het ritme en kan ik nog een paar weekjes genieten van de normale dagen hier. Afgelopen vrijdag en deze maandag moest ik een klas overnemen, waarin de leerlingen rond de 15 jaar zijn. Ik moest echt weer even graven in mijn geheugen om de wiskunde, natuurkunde en Engels lessen te kunnen geven, maar het is gelukt! Meestal zou ik zeggen dat ik het het leukst vind om met jonge kinderen te werken, maar dit vond ik toch ook wel heel leuk! Echt weer eens wat anders en volgens mij snapten ze het ook nog :)

Nu begint het afscheid echt dichtbij te komen. Over 20 dagen zit ik weer thuis op de bank in Amersfoort. Echt een heel gek idee, nog super onwerkelijk eigenlijk. Komende week gaan de laatste 2 vrijwilligers weg en dan ben ik de laatste vrijwilliger die hier nog over is. Ik denk dat ik het dan wel meer zal beseffen. Ik ben nu bezig om al mijn werk af te ronden en ze hebben net een nieuw meisje aangenomen, waaraan ik straks al mijn werk ga overdragen. Verder krijg ik nog een afscheid met het team en ga ik op mijn laatste dagen nog langs alle huizen en alle klassen om afscheid te nemen. Dat zal wel even slikken worden! Al weken zie ik er naar uit om vrienden en familie weer te zien, maar nu het afscheid dichtbij komt, vind ik het toch ook wel jammer en verdrietig. Maar ook dat komt allemaal weer goed :)

Dit is denk ik mijn laatste blog vanuit Zuid-Afrika, dus tot snel!

Liefs, Eveline

Stakingen, winter en speltherapie

En er is alweer bijna een maand voorbij sinds mijn vorige blog! Wat gaat de tijd toch snel! Gisteren hebben we afscheid genomen van Marc en Joanne en er gaan straks nog meer mensen weg. Gek idee wel! We hebben al zo lang met elkaar opgetrokken allemaal en nu gaan we allemaal 1 voor 1 naar huis. Over 7 weken ben ik aan de beurt. Ik ben dan de laatste vrijwilliger die weggaat en dan zijn alle vrijwilligershuizen leeg! Nog maar niet te veel over nadenken ;)

Ik heb weer van alles gedaan deze maand. Aan het begin waren er stakingen aan de gang. De taxichauffeurs waren aan het staken, omdat ze wilden dat 1 van de wegen eindelijk gerepareerd gaat worden. Staken deden ze door de wegen helemaal af te sluiten en die afsluiting begon precies aan het einde van de dirt road waaraan wij wonen, dus we konden geen kant op en er konden geen medewerkers komen voor bijna een week. Er werden stenen naar auto's gegooid die wel probeerden erlangs te komen en er werden vuurtjes gestookt midden op de weg. Gelukkig kwam aan het eind van de week de burgemeester met bouwvakkers en werd meteen begonnen met het repareren van de weg en waren de stakingen dus over. Maar dat was me wel een gekke week! We hebben er maar het beste van gemaakt en de school is ook even dicht geweest door deze hele situatie. Wij hebben soms wat lessen overgenomen en we hebben ook wat leuke dingen gedaan, zoals een picknick met de jonge meisjes bij een meertje. Dat was dan wel weer heel erg leuk!

Het begint nu winter te worden en dat is wel te merken. In Nederland vindt iedereen vast dat we ons aanstellen, maar het begint echt 'koud' te worden. Mega koud is het natuurlijk niet, maar ik heb wel regelmatig een trui aan en vooral 's nachts is het echt heel erg koud. De huizen zijn natuurlijk lang niet zo goed tegen de kou beschermd als Nederlandse huizen en er is geen verwarming. De kinderen lopen in dikke truien en ik heb zelfs al iemand met handschoenen gezien haha! Zo erg koud vind ik het nou ook weer niet, maar de kinderen wel! Overdag is het wel echt prima en ik heb gisteren bijvoorbeeld nog met een korte broek en T-shirt in de zon zitten lezen, dus wat dat betreft is het eigenlijk best goed te doen, zo'n winter!

Ik heb de laatste tijd niet meer zoveel verteld over de therapie die ik geef, geloof ik. Inmiddels heb ik bij wat kinderen de therapie afgesloten, maar ik heb ook een paar nieuwe kinderen erbij! Misschien is het wel leuk om te vertellen over 1 van mijn cliëntjes. Het is een jongetje van 7 jaar en is hier getraumatiseerd binnengekomen en paar jaar geleden. Hij vertrouwt volwassenen totaal niet, dus een gesprekje met hem voeren is bijna niet te doen. Hij zegt hooguit ja of nee als je hem een vraag stelt en bij een open vraag haalt hij vaak zijn schouders op of geeft hij antwoord met 1 woord. Ik begon een paar weken geleden met therapie en in de eerste 3 sessies heeft hij alleen maar met auto's gespeeld. Hij ging dan met zijn rug naar me toe zitten, pakte een auto, zette er een poppetje in, reed een rondje ermee en haalde dan het poppetje er dan weer uit. Dat ging drie kwartier zo door en dan was de sessie klaar. Ik merkte dat dit niet echt werkte en zo kwam er eigenlijk ook niet echt iets uit. Hij was de hele sessie stil, maakte geen geluidjes of gebaren en maakte ook geen contact met mij. Toen de vierde sessie 20 minuten lang weer precies hetzelfde ging als alle andere sessies, besloot ik er een handpop bij te pakken en hem te vragen of hij misschien een vriendje kon zoeken voor de handpop. Toen liep hij naar de handpoppen en pakte er eentje uit. Toen begon ik met de handpop tegen zijn handpop te praten. En ja hoor: hij begon te praten! Ik stelde hem allerlei vragen en hij gaf hele zinnen als antwoord. We hebben zelfs gepraat over hoe hij/de handpop zich voelde en ook daar kon hij antwoord op geven! Echt, ik zag gewoon een totaal ander kind voor me zitten. Hij maakte oogcontact, maakte hele zinnen en kon praten over zijn gevoelens, wat hij daarvoor nooit gedaan zou hebben! Wat heb ik toch een super leuk beroep :)

Ik heb vorige week ook een ochtendje de kleuters gehad, omdat hun docent vanwege een staking (jaja, weer een andere) niet kon komen. Was ook wel heel leuk voor een keer! Ze begonnen de dag met dat iedereen mocht verkleden, dus de hele groep (ook de jongens) liep in prinsessenjurken rond. Vervolgens gingen ze me verhalen 'voorlezen', dus ze openden het boek en wezen van alles aan probeerden me half in het Zulu, half in het Engels, te vertellen wat ze zagen. Echt schattig wel! Super leuk om ook een keer in die groep gewerkt te hebben!

Nu hebben we net de toetsweek gehad en afgelopen vrijdag zijn de rapporten uitgedeeld, dus de vakantie gaat beginnen! Het is nu 3 weken wintervakantie, dus wij gaan nu het vakantieprogramma draaien. Maandag is het nog public holiday, maar vanaf dinsdag gaan we allerlei leuke dingen met de kinderen doen, zowel hier op Rehoboth als uitjes buiten Rehoboth! Maar daar zal ik in mijn volgende blog vast meer over vertellen :)

Liefs Eveline

Overstromingen, Lisanne en Pasen

Het is alweer meer dan een maand geleden dat ik een blog postte (oeps!), dus hierbij een nieuwe blog! 

Mijn vorige blog eindigde met mijn ouders die net vertrokken waren en met Lisanne's aankomst hier. Het was echt jammer dat mijn vakantie afgelopen was, maar dat Lisanne hier kwam, maakte een hele hoop goed! Het was zo fijn om lekker te kunnen kletsen met iemand die je al heel lang goed kent en om zo iets samen te doen. We woonden samen in een huis, dus we hadden heel veel tijd om bij te praten, samen te koken, film te kijken en ook leuke dingen te doen! We zijn naar een klein safaripark hier in de buurt geweest, uit eten geweest bij een restaurant met een prachtig uitzicht (2x, want ja, waarom niet?), een weekendje weg met de oudste 4 meiden, Pasen gevierd, puppies gekeken, geshopt en natuurlijk samen veel tijd doorgebracht met de kids. Wat een toptijd! Jammer dat ze inmiddels alweer weg is, maar ik heb er ontzettend van genoten :)

In het begin van Lisanne's verblijf hier, werd ik opeens midden in de nacht wakker gemaakt door een van de vrijwilligers met de mededeling dat er een auto in onze tuin gevallen was. Ik snapte niet helemaal wat ze daarmee bedoelde, maar het werd me snel duidelijk toen ik mijn gordijnen open deed. Onze tuin is naast een heuvel, waar soms auto's op geparkeerd staan. Deze keer had er ook een auto gestaan en is zo mijn tuin ingerold en met een klap daar terecht gekomen. Hoe ik daar niet wakker van geworden ben, is me nog steeds een raadsel, maar vrijwilligers (in een ander huis!) hadden het wel gehoord en zijn naar beneden gerend om bij ons te komen kijken. Heb de halve nacht gelachen, want het was echt een bizarre situatie. Gelukkig is nu bekend dat de verzekering de auto gaat maken en komt hij hopelijk snel weer terug, zodat we hem weer kunnen gebruiken!

Pasen hebben we uitgebreid gevierd. In mijn klas hebben we maskers gemaakt in de vorm van een paashaas en die hebben de kinderen de rest van die dag gedragen. Toen hebben we een toneelstuk opgevoerd over het lijdensverhaal. Een gedeelte hadden we van tevoren gefilmd en was gemonteerd tot een film, waar we tussendoor allerlei liedjes opvoerden. Een groot succes! Verder zijn we naar de kerk geweest en hebben we een heerlijke brunch gehad met alle vrijwilligers samen. Super gezellig! Ook was er een team gekomen dat paaseieren verstopt had in de tuin en toen mochten de kinderen die zoeken. Het was een beetje chaotisch, maar wel heel leuk! Toen we erachter kwamen dat we heel veel paaseieren over hadden, hebben we de rest uitgedeeld in het ziekenhuis hier dichtbij, op de kinderafdeling. Zo leuk om te zien dat de kinderen er zo blij mee waren!

Daarna werden we opeens opgeschrikt door hele erge regen. Nou zijn we dat in Nederland ook wel gewend, maar dit hield maar niet op! Bij ons stonden wel dingen onder water, maar later hoorden we pas hoe erg het eigenlijk was. Hele huizen waren weggespoeld, wegen kapot en enorm veel schade overal, met name in de arme gebieden. Het lijkt nu allemaal weer redelijk opgeknapt, maar het was echt wel heftig!

Ook waren er verkiezingen deze maand. Op die dag is iedereen vrij, zodat iedereen de kans heeft om te stemmen. Wij waren dus de hele dag op Rehoboth en hadden toen besloten om een zeepsopbaan te maken. We verdeelden de groep in 3 groepen en toen kon de pret beginnen! Eerst de kleintjes tot ongeveer 6 jaar, die nog een beetje voorzichtig eraf gleden, toen de kinderen tot ongeveer 13 en daarna de oudsten. Die laatste twee groepen gingen er echt keihard vanaf en ook alle volwassenen moesten eraan geloven natuurlijk. Wat een lol hebben we gehad die dag!

Verder heb ik weer veel geholpen in mijn klas. Het viel mij en de docent op dat de kinderen hun tafels heel slecht kenden en ook niet gemotiveerd waren om ze te leren. Dus ik heb een stickerkaart voor iedereen geprint met alle twaalf de tafels erop en wie die kaart helemaal vol heeft, krijgt snoep. Degene die hem als eerste vol zou hebben, zou zelfs een extra prijs winnen. En ja hoor: de kinderen zijn nu allemaal druk bezig met het leren van hun tafels! Zelfs zo goed, dat de eerste vandaag haar prijs opgehaald heeft, want zij heeft al haar twaalf tafels opgezegd voor mij. Toppertjes!

Vandaag zou ik eigenlijk een normale werkdag hebben, maar omdat er mensen aan het protesteren waren bij ons in de buurt, kon dat niet doorgaan. De wegen worden volgegooid met stenen en zand, omdat de taxichauffeurs aan het staken en protesteren zijn. Daardoor moesten de medewerkers halverwege de dag zo snel mogelijk naar huis gebracht worden, anders zouden ze niet meer veilig thuis kunnen komen. Daardoor hadden we een iets andere middag dan normaal! Maar er moesten nog blaadjes ingevuld worden door de kinderen voor hun sponsors en die hebben we vandaag zo goed als af gekregen! Dat was echt heel leuk en ook nog eens super productief :)

Bedankt voor het lezen en tot de volgende blog!

Papa en mama op bezoek en herfstvakantie

Een maand geleden begon de herfstvakantie en hadden we allerlei leuke activiteiten op het programma staan. We hebben film gekeken, sportactiviteiten gedaan, spelletjes gedaan, kinderen zijn naar het strand geweest en nog veel meer. Verder waren er veel kinderen die op huisbezoek gingen bij hun familie (vaak bij een oom / tante of bij een oma / opa, maar soms ook bij ouders, als ze die nog hebben).

Ik ben met mijn sponsorkindje tijdens de vakantie ook nog bij haar vader en oma op bezoek geweest en daarna bij haar moeder en haar half-broertjes en -zusjes. Je zult misschien denken: waarom woont ze op Rehoboth, als ze gewoon nog 2 ouders heeft (ook al zijn ze niet meer bij elkaar) en haar half-broertjes en -zusjes nog wel bij de moeder wonen? Deze vraag heb ik al wel vaker gehad, dus vandaar dat ik vertel. Vanwege privacy kan ik natuurlijk niet alles uitleggen, maar het is denk ik wel goed om iets erover te vertellen. Als kind heeft ze een trauma meegemaakt en het is niet duidelijk of dit bij de vader thuis is gebeurd of bij de moeder. Vandaar dat ze toen weggehaald is uit die omgeving. Daarnaast is haar familie niet de rijkste familie, dus is het ook lastig voor hun om te kunnen voorzien in alles wat ze nodig heeft. Voor dit meisje is het natuurlijk wel lastig dat ze niet bij haar familie kan wonen, want ze mist ze echt wel en houdt van ze. Ze heeft het regelmatig over haar familie en ze komen soms ook op bezoek. Gelukkig heeft ze het hier heel goed en heeft ze een goede band met haar huismoeder. Ik ben heel blij dat ik mee mocht. Het is denk ik goed om te weten uit wat voor omgeving iemand komt en ook gewoon heel leuk om te zien hoe erg ze op haar moeder en half-zus leek! Verder heb ik bij de oma en vader thuis allemaal gekke onderdelen uit de binnenkant van een kip gegeten, dus dat was ook weer een ervaring haha.

Na de vakantieweek gingen we op maandag naar Durban om de ouders van een van mijn mede-volunteers weg te brengen en zou een andere volunteer die dag daarna weer terug naar haar eigen land gaan. Op die dinsdag kwamen ook mijn ouders aan en stonden ons 2 hele leuke vakantieweken te wachten! Niet leuk natuurlijk om van 2 volunteers afscheid te moeten nemen (want er ging er ook 1 naar huis tijdens mijn 2 weken vakantie), maar wel heel leuk om mijn ouders weer te zien. Verder is het fijn om ze te kunnen laten zien waar ik woon en hoe het er hier nou uit ziet. Ze hebben hun sponsorkindje ontmoet (meisje van 4 jaar, dat heel verlegen was toen ze ze ontmoette, maar wel heel blij), gezien waar ik boodschappen doe, naar de kerk ga, uit eten ga en natuurlijk heb ik ze de mooie plekjes hier in de buurt laten zien. Verder hebben we onze sponsorkinderen mee uit eten genomen en hebben we over een hele hoge brug gelopen in een natuurpark, gespannen tussen 2 bergen zeg maar.

We zijn ook 3 dagen naar een safaripark geweest, waar we echt een toptijd gehad hebben! We hebben echt allerlei dieren gezien en vaak ook nog eens heel erg dichtbij. We zagen bijvoorbeeld een giraffe vlak naast onze auto gehurkt drinken (wat er best geinig uitziet, aangezien ze helemaal met de benen wijd staan en dan hun lange nek daar beneden bungelt), een cheetah die gewoon onze auto aanraakte tijdens het lopen om de auto heen, een nijlpaard met z'n bek helemaal open, een olifantje van 6 weken (ongeveer net zo groot als een gemiddeld grote hond, dus echt heel klein voor een olifant), kleine giraffes, meerdere leeuwen, neushoorns en zebra's en nog veel meer. Zo mooi om al die dieren gewoon in het wild rond te zien lopen, zonder hek er omheen of dat ze gevoerd worden. Ze jagen gewoon zelf en leven daar gewoon precies zo, zoals ze horen te leven. We hadden ook een super goede ranger, die ons heel veel dingen kon vertellen over de dieren, wat het zien van de dieren nog 10x zo interessant maakte. Echt geweldig!

Daarna zijn we naar Kaapstad gegaan en zijn we daar voor een week gebleven. We hebben echt genoten van de stad en zulke mooie dingen gezien! We hebben Robben Island gezien, waar Nelson Mandela 18 jaar gevangen gezeten heeft, alleen maar omdat hij opkwam voor mensen met een donkere huidskleur. Daar kregen we een rondleiding van een man die daar ook gevangen gezeten had om politieke redenen en dat was echt heel erg indrukwekkend. We konden de cel zien van Nelson Mandela, waar alleen een kleedje lag om op te liggen en een bord en beker stond in een kamertje van ongeveer 1 m2. Niet te geloven dat hij daar jaren heeft door moeten brengen! Verder hebben we de tafelberg gezien, een vogelpark, de haven, een grote markt en kaap de goede hoop (het onderste puntje van Afrika). Ook zijn we nog op bezoek geweest bij mensen die we uit Amersfoort kennen en in de buurt van Kaapstad wonen om daar met jongeren werken in de sloppenwijken. Echt leuk om hun te zien!

Ik heb echt genoten van mijn vakantie. Hoe leuk ik het ook vind op Rehoboth, het was echt even lekker om een week niet op Rehoboth te zijn. Klinkt misschien gek, maar ik zit hier 7 dagen per week op het terrein waar ik ook werk en je komt hier eigenlijk alleen het terrein af om boodschappen te doen, naar de kerk te gaan of uit eten te gaan. Als je dat niet hebt voor een hele week, voelt dat echt als een goede vakantie! En dan kon ik ook nog eens weer even echt bijpraten met m'n ouders, wat ook fijn was! Met videobellen praat je natuurlijk wel over dingen, maar in het echt is het toch anders. Het is ook wel anders afscheid nemen, want nu is het voor 'maar' 4 maanden, want over 4 maanden ben ik alweer een week lang in Nederland. De tijd gaat toch wel heel snel, moet ik zeggen. Ik ben al over 2/3 van mijn tijd hier, wat ook wel gek is om te beseffen. Aan de ene kant ga ik steeds meer verlangen naar de mensen en dingen in Nederland, maar aan de andere kant moet ik er niet aan denken dat ik straks weer afscheid moet nemen van alle kinderen en mensen hier. Op dit moment zijn er ook nog zo veel dingen die ik nog hier wil doen en ben ik nog helemaal niet klaar met de therapieën etc., dus die frikandel speciaal moet nog maar even 4 maanden wachten haha!

Op dit moment zit ik tegenover Lisanne (een van mijn allerbeste vriendinnen) en ik kan je vertellen: dat is echt ontzettend leuk en gezellig! Zij is hier voor 3,5 week (ze is hier al eerder geweest en is even terug, omdat ze een maand vrij heeft van haar studie). Het is toch anders om iemand hier te hebben die je echt goed kent, in plaats van alleen de andere vrijwilligers (ook al zijn dat echt toppers!). Daar ga ik de komende weken echt heel erg van genieten :)

Het was weer echt een mega lange blog, zoals jullie inmiddels vast van me gewend zijn ;) Ik zal jullie de volgende maand vast meer vertellen over hoe het was met Lisanne en wat er nog meer allemaal gebeurd is, maar ik moet nu denk ik maar weer stoppen. Tot snel!

Liefs, Eveline

Ps: Ik probeer echt foto's te uploaden, maar het is heel lastig elke keer, dus ik ga het later nog weer eens proberen of misschien eens in de stad op de wifi daar. De snelheid van de wifi hier op Rehoboth is minstens 20x zo sloom als in Nederland, wat dit soort dingen echt lastig maakt. Maar ik doe m'n best!

Waterpark, Khula en load shedding

Een maand geleden schreef ik mijn laatste blog, dus ik dacht dat het wel weer tijd was voor een nieuwe blog! Lees vooral verder als je benieuwd bent naar wat ik de afgelopen maand gedaan heb.

In mijn vorige blog schreef ik over een broertje en zusje dat herenigd waren met hun moeder. Het is gebruikelijk om na de hereniging nog een paar keer een huisbezoek te doen, om elkaar nog even te zien en om te zien hoe het gaat. Ik mocht mee met de social workers en de vroegere huismoeder, huisbroertje en huiszusje, wat echt heel leuk was om te zien! We gingen met een 4x4 allemaal rare weggetjes door en uiteindelijk kwamen we bij het huis van de twee kinderen. Toen we uitstapten, zag het meisje ons al aankomen en rende meteen naar buiten en rende zo hard op haar vroegere huisbroertje af, dat ze samen bijna omvielen bij het geven van een knuffel. Toen kwam haar broertje ook naar buiten en voor ik het weet, had ik een jongetje van 5 om m’n nek hangen. Ze waren blij om ons allemaal weer te zien en lieten ons het huis zien. Nadat er heel veel foto’s genomen waren en iedereen genoeg geknuffeld en gespeeld had met elkaar, gingen we weer weg. Het meisje moest heel hard huilen toen we weggingen, maar gelukkig is het daar echt goed en kunnen ze weer bij hun moeder wonen!

Omdat de twee kinderen weggegaan zijn, waren er 2 lege plekken ontstaan in het dorp. 1 van de 2 plekken is inmiddels opgevuld door een nieuw meisje. Ze is 2 jaar oud en heeft de schattigste bolle wangetjes en het meeste piekhaar dat je gaat zien. Leuk om te zien hoe haar nieuwe huisbroertjes en -zusjes met haar omgaan en hoe snel ze al aan het wennen is aan haar nieuwe omgeving.

Verder ben ik op bezoek geweest bij Khula. Dit is een organisatie die een crèche heeft, bijles na school, muziekles en maaltijden uitdeelt aan de arme mensen in de community waarin het is. Ook geven ze Engelse les op een school midden in de community, waarbij ik ook mocht helpen. We gingen een Engels boekje lezen en ik mocht een jongetje helpen dat het best wel moeilijk vond, maar uiteindelijk kwamen we door het boekje heen. Ook hebben we daar een vrouw ontmoet die traditionele kleding maakt. Ik heb bij haar een kleurrijke rok laten maken, die ik van de week opgehaald heb. Als je in Zuid-Afrika gewoond hebt, kan dat natuurlijk niet aan je kledingcollectie ontbreken!

De laatste tijd valt de stroom heel vaak uit door 'load shedding'. Het bedrijf dat de elektriciteit regelt in heel Zuid-Afrika heeft een tekort en daar hebben ze iets op bedacht: ze gooien gewoon de stroom eruit voor een paar uur in bepaalde regio's en dan besparen ze. Het tekort is nu opgelopen, dus de afgelopen week hebben we bijna elke dag wel een paar uur zonder stroom gezeten. Op het moment dat ik dit schrijf, zit ik in het donker achter mijn laptop in Word te typen, want er is weer load shedding. Zodra dat weer opgehouden is, kopieer ik het naar mijn blog en kan het online, dus wanneer jullie dit lezen, hebben we gelukkig weer stroom!

Hier is vandaag de herfstvakantie begonnen en om dit blok af te sluiten, gingen de kinderen op schoolreisje naar een waterpark met allerlei waterglijbanen. Vorige week gingen we met de kinderen onder de 10 en deze week zijn we met de kinderen boven de 10 gegaan. Beide groepen waren heel verschillend, want bij de kleintjes moet je echt opletten dat ze niet verzuipen en waren ook nog wel een aantal heel bang voor een grote emmer die eens in de zoveel tijd omviel en dan een soort waterval aan water naar beneden liet komen. Toch was iedereen super blij de hele dag en durfden veel wel van de meeste glijbanen af. Sommigen gingen zelfs met mij van de allerhoogste glijbaan af, in een opblaasbare dubbele ring (een soort 8 vorm, waar je dus met z’n tweeën in kunt zitten). We hebben echt een topdag gehad toen. Ook met de oudere kinderen was het echt leuk! Zij konden zelfstandig het park door en kozen zelf welke glijbanen ze het leukst vonden om te doen. Ook bij hun is er niets leuker dan samen met een van de volwassenen van de hoge glijbanen af te gaan, dus dat hebben we aardig lang volgehouden. Toen we aan het einde van de dag bij wilden komen met een patatje en we dat net op hadden, kwam er een stel aangelopen dat vroeg wat wij daar deden met al die tieners. Toen we uitlegden dat de kinderen in een weesdorp woonden, besloten zij om voor alle kinderen een pizza te kopen. Toen ze dat hoorden, kon hun geluk al helemaal niet meer op en hebben ze op de terugweg in de auto heerlijk hun pizza’s nog opgegeten, want dat ging er nog wel in, na zo’n lange dag zwemmen.

Nu de herfstvakantie is begonnen, gaat ook het vakantieprogramma beginnen. Er staan allemaal leuke activiteiten voor alle kinderen op het programma, dus vervelen gaan ze zeker niet, deze vakantie! Verder komen mijn ouders over anderhalve week en daar heb ik echt heel veel zin in. Dan heb ik 2 weken vakantie en gaan we allemaal leuke dingen doen. Er komen dus een paar leuke weken voor mij aan!

Dat was mijn update over de afgelopen tijd alweer. Hopelijk tot snel!

Veel te lang geleden!

Jullie denken misschien: Leeft Eveline überhaupt nog? Maar ja hoor, ik ben nog springlevend! Ik heb het zo druk gehad, dat het schrijven van een blog er niet van gekomen is, maar daarom zal ik nu even een update geven over de afgelopen tijd. De laatste blog was van november, dus er is een hoop bij te praten!

Als eerste was het begin december natuurlijk mijn verjaardag en mijn sponsorkindje (O.) is op dezelfde dag als ik jarig, dus er was dubbel feest! We waren op vrijdag met onze groep uit eten geweest, op zaterdag taart gegeten bij Alfons en Yvonne en toen op zondag (toen ik echt jarig was) ben ik bij O.'s verjaardagsfeestje geweest. Toen ik binnenkwam, begonnen de aunties en kinderen meteen voor mij te zingen en kreeg ik van O. een zelfgemaakte verjaardagskaart met heel veel getekende bloemen erop. Toen hebben we voor haar gezongen, taart gegeten en cadeautjes uitgepakt. Was echt gezellig om het zo samen te kunnen vieren! 's Avonds hadden mijn huisgenootjes (Hollandse) pannenkoeken gebakken en cocktails gemaakt, dus dat maakte het feest helemaal compleet.

Vlak voordat het schooljaar officieel afgelopen was (een schooljaar is hier van januari tot december, omdat de zomer in onze wintertijd valt), moest er natuurlijk nog een kerstmusical opgevoerd worden! Ik was samen met Hannah hiervoor verantwoordelijk en het was ontzettend leuk en grappig om te doen. We hadden een Jozef en Maria, herders, wijzen, hoteleigenaren en verschillende schapen, koeien en ezels die heel goed het juiste geluid konden nadoen. We hadden er een soort film van gemaakt, waarbij we de liedjes tussendoor live zongen met verschillende leeftijdsgroepen van kinderen. De docenten en aunties waren super trots en wij natuurlijk ook! Het kostte heel veel tijd, maar uiteindelijk hebben we volgens mij echt iets moois neer kunnen zetten, waar nog lang over nagepraat werd :)

Een paar dagen na de musical, was het schooljaar afgelopen. Toen kregen alle kinderen hun rapport en iedereen kreeg en certificaat met een goede eigenschap van ze. De kinderen die nu officieel naar de basisschool mochten, waren geslaagd voor hun pre-school, dus die kregen allemaal kleding aan die je altijd in films ziet als mensen geslaagd zijn van hun universiteit. Zoals je je wel kunt voorstellen, zag dat er natuurlijk super schattig uit!

Toen kon de vakantie officieel beginnen! Er was een heel vakantieprogramma samengesteld door Nadieh en we waren allemaal betrokken. We hebben waterspelletjes gedaan, levend stratego, een speurtocht, gezwommen, geknutseld, sportdagen gehad en nog veel meer. Het was hard werken, maar heel leuk om te doen!

Ook heb ik kerst en oud & nieuw hier gevierd. Op kerstavond gingen we acherop de 'bakkie' (een pick up truck) met alle kerstcadeautjes het dorp rond om ze stiekem te brengen als de kinderen al sliepen. De volgende ochtend gingen we om 7 uur langs de huizen om foto's te maken van de kinderen met al hun cadeaus. Ze zijn echt ontzettend verwend en ze waren super blij! Zo leuk om te zien :)

Jasmijn kwam hier aan op eerste kerstdag, dus ik was natuurlijk super blij om haar weer te zien. Eerste kerstdag hebben we met alle volunteers gevieren en al hun gasten (er waren er namelijk meer die visite hadden). Op tweede kerstdag hebben we een braai gehouden bij Alfons en Yvonne en hebben we echt een gezellig dag gehad. Daarna vertrokken Jasmijn en ik naar Nambiti, een safaripark, waar we echt een geweldige 3 dagen gehad hebben! We moesten 's ochtends al vroeg weg, want het was meer dan 5 uur rijden, maar dat was het zeker waard! We hebben allerlei dieren gezien, zoals leeuwen (met en zonder prooi), cheetahs (moeder met 2 jongen), giraffes, olifanten (waar we bijna door zijn aangevallen, gelukkig leven we nog!), zebra's, impala's, gnoes, 'pumba's', nijlpaarden, zwarte en witte neushoorns en vast nog meer die ik nu vergeten ben. Het was een super mooi huisje met hangschommelstoelen ervoor, waardoor je kon genieten van een prachtig uitzicht. We hebben bijvoorbeeld een giraffe zien drinken uit een sloot waar we op uit keken. Zo'n uitzicht heb je niet elke dag! Toen we weer terug gingen, was het alweer bijna oud & nieuw. We hebben oud & nieuw gevierd met de volunteers en we zijn om precies 12 uur 's nachts het zwembad ingesprongen met een fles champagne in de hand. Hier is het lekker weer, dus dan kan dat! Na oud & nieuw hebben we nog wat leuke dingen gedaan, heb ik m'n eerste boete ooit gekregen (€18 hahaha, ze zijn hier lang niet zo duur als in Nederland) en genoten van het lekkere weer. Toen moest ze helaas weer naar huis.

In december zijn trouwens ook 2 kinderen teruggegaan naar hun moeder. Eerst kon hun moeder niet voor hen zorgen, maar nu heeft ze werk en onderdak, waardoor ze nu daar weer kunnen wonen. Ik heb met beide speltherapie gedaan, dus dat is nu afgerond. De andere 2 kinderen die in dat huis wonen, hadden natuurlijk best wel wat te verwerken, nadat hun 'broertje en zusje' weg moesten. Deze 2 heb ik dus nog wel in therapie en dat is in volle gang. Ook ga ik van de week met 2 nieuwe jongens starten, die wat ouder zijn (rond de 13, mijn andere 2 zijn rond de 5). Heel anders dus en weer een totaal nieuwe uitdaging waar ik heel veel zin in heb! Ik heb trouwens ook heel veel speelgoed gekregen, wat Jasmijn allemaal meegenomen had en de kinderen genieten er volop van. Als ze mogen komen spelen, staan ze te springen van plezier nu :)

Inmiddels is de school alweer even geleden begonnen en iedereen is weer gewend aan het schoolleven. Ik kreeg gedeeltelijk een nieuwe klas (ik had grade 2 & 3 en dit jaar weer, dus de oude grade 2 zijn nu grade 3 en heb ik nog steeds in de klas, maar er zijn nu nieuwe jonge kinderen bijgekomen in de klas en de oudsten zijn naar een hogere klas gegaan). Ik kan het heel goed vinden met de docent die ik ondersteun, dus ik ben blij dat ik nog steeds met haar kan werken!

Helaas werd ik op 14 januari opeens gebeld tijdens het lesgeven en bleek dat mijn opa overleden was. Dan staat je wereld wel even stil, moet ik zeggen en besef je pas goed hoe ver weg je eigenlijk bent. Naast dat ik heel verdrietig en geschrokken was, had ik ook nog stress over of ik naar Nederland moest komen en toen ik besloten had dat ik dat wilde, had ik nog een heel gedoe met de verzekering. Gelukkig ben ik uiteindelijk naar Nederland gekomen voor iets meer dan een week en stond ik opeens in de sneeuw in plaats van lekker warm zomerweer. Het was echt fijn om bij de familie te zijn, ook al was de reden echt niet leuk. Het was wel raar om weer in Zuid-Afrika terug te komen en te zien dat alles doorgegaan was. 1 van de volunteers was inmiddels terug naar huis gegaan en een nieuwe was daarvoor in de plaats gekomen en ook de rest ging natuurlijk gewoon door. Ik moest echt weer even inkomen, maar ik denk dat ik mijn draai weer een beetje gevonden heb.

Vorig weekend lag een jongetje dat ik ook speltherapie geef in het ziekenhuis. Hij is 4 en ligt daar gewoon helemaal alleen in een zaal met onbekende kinderen en mag alleen bezocht worden tijdens bezoekuren. We probeerden het dus zo te verdelen dat elk bezoekuur wel iemand op bezoek kwam, maar mijn hart brak wel elke keer als ik hem weer achter moest laten. We hadden hem wat speelgoed gegeven en lazen boekjes met hem als we er waren, wat hij heel leuk leek te vinden, net als alle andere kinderen op de zaal trouwens! Gelukkig gaat het weer beter met hem (hij heeft astma en slechte longen, doordat hij als baby tuberculose heeft gehad en ze waren bang dat hij nu misschien weer TB had, maar dat was niet zo) en hij is nu weer thuis!

Oké. Dit was echt een belachelijk lange blog, maar ja, het ging ook wel echt over een hele lange tijd natuurlijk. Nu zijn jullie weer een beetje bij met hoe het gaat en hopelijk heb ik tijd om de volgende blog wat sneller te plaatsen dan deze! Tot snel :)

Speltherapie, advies geven, nieuwe klas en walvissen spotten!

Het is alweer een hele poos geleden dat ik een blog geplaatst heb, dus hierbij een update hoe het nu met me gaat en wat ik de afgelopen maand meegemaakt heb!

Ten eerste heb ik een andere klas gekregen. Ik stond eerst in een klas met wat oudere kinderen, maar nu ben ik verplaatst naar een klas met jongere kinderen (rond de 8 jaar). Het is een mega drukke klas, maar wel heel leuk! Ik sta ’s ochtends vaak voor het jongste gedeelte van de klas rekenles te geven en na de eerste pauze Engels en Life Skills. Life skills is heel leuk, want dan doen we knutselen over een bepaald thema, drama of gym. Super leuk om met de kinderen te doen! De kinderen zijn ook echt leuk om mee te werken en hartstikke lief. Ik was van de week een dagje ziek en ’s middags stonden ze meteen op de stoep om te checken of ik wel weer beter was en of ze even met me mochten praten, want ze hadden me gemist. Wat een schatjes :)

Verder ben ik voortaan elke woensdag niet meer op de school te vinden, maar in het kantoor. Op die dag is er een psychologie meeting, om te kijken welke casussen spelen in het dorp en wie daar kan helpen. Ik heb van de week een nieuwe casus gehad, van een 19-jarige jongen die zich al sinds hij zich kan herinneren niet kan concentreren. Toen heb ik onderzoek met hem gedaan en een brief geschreven aan de dokter met mijn bevindingen en nu heeft hij medicatie gekregen. Ik stuurde hem vandaag een berichtje om hem te vragen hoe het ging, en hij stuurde dat hij sinds heel lang een keer echt gestudeerd heeft! Ontzettend mooi om te zien hoe opgelucht hij was dat hij niet gewoon dom was, maar dat zijn hersenen gewoon anders werken en dat daar hulp voor is.

Ook ben ik inmiddels begonnen met speltherapie geven! Mijn kamer is ingericht en de eerste kinderen hebben er gespeeld. Zo interessant om te zien hoe kinderen verhalen vertellen en dingen verwerken door middel van het uitspelen van verhalen. Ik moet nog even tot december wachten tot het verzamelde speelgoed uit Nederland aankomt, dan is mijn kamer helemaal compleet! Ik ben echt overweldigd door het aantal mensen dat speelgoed wilde doneren aan mij voor de spelkamer. Speciaal voor de mensen die wat gegeven hebben aan mijn ouders/zusje om mee te nemen naar Zuid-Afrika: Echt ontzettend bedankt! Ik weet zeker dat echt goed gebruikt gaat worden en ik ben zo dankbaar!

Tot slot zijn we vanochtend met alle 6 vrijwilligers de zee opgegaan in een speedboot om walvissen te spotten. Het varen over de oceaan tegen alle golven in was al een beleving op zich. We zijn helemaal doorweekt, maar dat was het waard! Omdat alles dus zo nat werd, konden we helaas geen camera meenemen het water op, maar geloof me: ik heb zeker genoten. We hebben echt veel walvissen gezien. Wat een prachtige, enorme beesten! We zagen onder andere een groep van ongeveer 5 walvissen en we zagen ook nog een moeder met een baby, zo mooi om te zien ? Ook zagen we vliegende vissen. Ik had er nog nooit van gehoord en dacht eerst dat de man die de boot bestuurde een grapje maakte en naar een vogel wees, maar het was echt! Het zijn vissen met vleugels, wat een leuke beesten om te zien! Ik heb echt heel erg genoten, wat is alles toch mooi geschapen!

Tot snel!
Liefs, Eveline

Oproepje voor Playmobil

Lieve mensen, ik heb een speltherapie training gedaan en nu ga ik beginnen met het geven van speltherapie aan de kinderen uit het dorp. Voor het inrichten van de speelkamer ben ik op zoek naar Playmobil, alleen verkopen ze dat niet in de Zuid-Afrikaanse winkels. Daarom zou ik jullie willen vragen: zijn er mensen die toevallig nog Playmobil op zolder hebben staan en er niets mee doen, dat gedoneerd kan worden aan de kinderen hier of zijn er misschien wel mensen tussen jullie zo lief willen zijn om dat voor ons te kopen? Kan eventueel tegen een kleine betaling, maar zoals jullie wel zullen begrijpen, is hier niet een heel groot budget voor. Als je dit wil, kan je dit afgeven bij mij ouders thuis of we regelen wat anders (stuur even een berichtje voor het adres, als dat nodig is). Wij zouden jullie eeuwig dankbaar zijn!